Ένα ανολοκλήρωτο γκράφιτι από τον Χρίστο Κακουλλή για τα δίδυμα κορίτσια από το Μάτι

Εκείνες τις μέρες ήταν λες και ανέμενα κάτι από κάποιον, κάτι που θα ερχόταν ως λύτρωση, κάτι για να ξορκίσουμε όλο αυτό το κακό με τις συγκλονιστικές εικόνες μιας ανείπωτης τραγωδίας που μας μαύριζαν τη ψυχή. Θυμάμαι, μάλιστα, ότι σε κάποια φάση έτυχε να μιλήσω με τον street artist Χρίστο Κακουλλή, τον γνωστό και ως CRS, με τον οποίο μοιράστηκα τη σκέψη μου.

Μια βδομάδα μετά την είδηση της ταυτοποίησής των σορών των 9χρονων δίδυμων κοριτσιών, Σοφίας και Βασιλικής Φιλιπποπούλου, ήρθε στο email, σε ανύποπτο χρόνο, το πιο κάτω σχέδιο, με το εξής λεκτικό:

Δάκρυ που πέφτει και πρώτα κυλάει από μέσα μας σαν ίαμα, που πέφτει και ανοίγει τρύπα στην γη. Και σήμερα, σε έναν κόσμο που αλλάζει προς το άσχημο προσπαθείς να καταλάβεις… όμως δε γίνεται. Προσπαθείς με τα μάτια της ψυχής να γυρίσεις τον χρόνο, όμως δε γίνεται.

Ένα γκράφιτι που δεν ολοκλήρωσα ποτέ… επειδή απλώς δεν άντεξα.

Related Posts