23 Ιουλίου 2018. Εκείνη την ημέρα σταμάτησαν όλα για την οικογένειά μου. Μόλις έξι μέρες πριν, γιορτάζαμε όλοι μαζί τη γιορτή μου, χωρίς κανείς να φαντάζεται το κακό που μας περίμενε. Εξι μέρες μετά, μου στέρησαν ό,τι πολυτιμότερο είχα. Τον άνθρωπό μου. Το στήριγμά μου. Τον μπαμπά μου.
Αυτόν, που μαζί με την υπέροχη μητέρα μας, ήταν πρότυπο για όλους μας. ΠΑΤΕΡΑΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Πρώτος σε όλα. Ακόμα και στο τέλος έκανε τη διαφορά. Ηταν ο πρώτος εγκαυματίας που έφυγε. Στις 26 Ιουλίου, ο Μιχάλης Λαμπρίδης άφησε τις τέσσερις γυναίκες του, όπως του άρεσε να λέει, και ο χρόνος «πάγωσε» εκεί. Ενα χρόνο μετά, πρωτόγνωρα συναισθήματα έχουν φωλιάσει στην καρδιά μου. Θλίψη, παράπονο, θυμός, ευγνωμοσύνη, όλα μαζί, έχουν πλέξει ένα αλλόκοτο δίχτυ.
Θλίψη, για τον χαμό του μπαμπά μου. Είχαμε τόσα πολλά να κάνουμε ακόμα, τόσα να πούμε. Με βία, άνθρωποι μικροί, τιποτένιοι, με χώρισαν από τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου. Αυτοί που θα έπρεπε να τον προστατέψουν, του πρόσφεραν ένα τέλος που δεν του άξιζε.
Παράπονο, γιατί κανείς δεν του έδωσε την ευκαιρία να σωθεί. Ζήσαμε την κόλαση μόνοι μας. Δεν υπήρξε προειδοποίηση. Δεν ξέραμε ποια ήταν η σωστή και ποια η λάθος επιλογή. Oλα ήταν θέμα τύχης. Θυμός, γιατί εξαιτίας της ανεπάρκειας όλων, αναγκαστήκαμε να ζήσουμε έναν πόλεμο. Ολομόναχοι. Απροστάτευτοι. Περνώντας από τους πληγωμένους μας δρόμους, κάθε μέρα ξαναζούμε την τραγωδία. Την αγωνία, τον φόβο, τον πανικό, την εγκατάλειψη. «Γιατί;», φωνάζουν οι νεκροί μας. Και εμείς τους ακούμε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να παραδεχθεί τα λάθη του.
Ευγνωμοσύνη, για τη στήριξη και την αγάπη που εισπράξαμε από ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε μέχρι τότε. Ο πόνος μας ένωσε σαν μια μεγάλη οικογένεια. Μόνοι μας, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου μαζέψαμε τα κομμάτια μας και σηκωθήκαμε ξανά. Ενα ευχαριστώ θέλω να πω στους ανθρώπους που πέρασαν την κόλασή μας και είναι βράχοι, ενώ όλοι οι άλλοι, ήταν και συνεχίζουν να είναι, απλώς, πουθενά. Εύχομαι σε όλους, ποτέ κανείς να μην ξαναζήσει τόσο απροστάτευτος, τόσο μόνος, όσο νιώσαμε εμείς.
* Η κ. Μαρίνα Λαμπρίδου είναι κάτοικος Ν. Βουτζά. https://www.kathimerini.gr
