Πως η πύρινη λαίλαπα μεταμόρφωσε ένα απολιτίκ πολίτη σε υπέρμαχο των δικαιωμάτων των πυρόπληκτων, με αποτέλεσμα την σύγκρουσή του με την τοπική όσο και την κεντρική εξουσία και την πρωτοβουλία δημιουργίας συλλογικού οργάνου για την διεκδίκηση των παροχών που δικαιούνται οι πυρόπληκτοι.
Ο χρόνος προ φωτιάς
Γνωρίζουμε τον Ιάσονα Κάροου πάνω από μια 15ετία, αρχικά ως συνεργάτες στην εφημερίδα «Ο Ρεπόρτερ της αν. Αττικής», δημοσιογράφος εγώ, διαφημιστής εκείνος και μετέπειτα ως καλοί συνδημότες και φίλοι. Πρόκειται για έναν νέο άντρα καλλιεργημένο, ευφυή, με πηγαία ευγένεια κι ένα μόνιμο καλοσυνάτο χαμόγελο, που αντιμετώπισε ακόμα και οικογενειακές απώλειες και προβλήματα με εγκαρτέρηση. Ήταν τελείως απολίτικος κι αντιμετώπιζε την τοπική πολιτική με χιούμορ κι αδιαφορία ακατανόητη για όσους εμπλέκονται μ’ αυτή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Κατά την διάρκεια της φωτιάς
Ο Ιάσων έχει ζήσει πολλές φωτιές ως μόνιμος κάτοικος Ν. Βουτζά, στην κατάσβεση των οποίων είχε πάρει μέρος ως εθελοντής πυροσβέστης. Μάλιστα στην φωτιά του 1998 στον Ν. Βουτζά, είχε καεί ολοσχερώς το σπίτι της θείας του, εντός οικοπέδου όμορου με το δικό του. Η θεία του το ξανάχτισε τότε με άτοκο δάνειο που πήρε. Όμως αυτή η φωτιά ήταν το κάτι άλλο μας λέει αναπολώντας με θλίψη:
«Θείε πιάσαμε φωτιά» του λέει με τρόμο η 12χρονη ανιψιά του εκείνη τη μαύρη μέρα της 23ης Ιουλίου 2018. Δεν ανησύχησε ιδιαίτερα καθώς γνώριζε την περιοχή και με δεδομένο ότι φύσαγε Δυτικός άνεμος κι η περιοχή προς τα κει έχει καεί πολλές φορές έχει χαμηλή βλάστηση. Εν τούτοις ανέβηκε στο λόφο του οικισμού των Ποντίων να δει τι συμβαίνει κι όταν είδε καπνό μακριά στην Νταού Πεντέλης πίστεψε ότι είναι θέμα χρόνου να την σβήσουν. Παρότι καθησυχάζει την ανιψιά του ο ίδιος ανησυχεί, γι’ αυτό μετά από λίγη ώρα ανεβαίνει ξανά στο σημείο όπου βλέπει πια φλόγες να πλησιάζουν.
Γυρίζοντας σπίτι είδε τη μητέρα του να καταβρέχει τα παραθυρόφυλλα και τον περιβάλλοντα χώρο, ενώ έξω απ’ το σπίτι υπήρχαν δύο πυροσβεστικά και μια υδροφόρα. Αισθάνθηκε ασφαλής τουλάχιστον όσο αφορούσε το σπίτι του. Παίρνει τη μητέρα και την ανιψιά του και τις κατεβάζει στο φαρμακείο χαμηλά στην Χρυσοστόμου Σμύρνης κοντά στην πρώτη είσοδο του Ν. Βουτζά, λέγοντας να τον περιμένουν και γύρισε πίσω να σώσει το σπίτι τους.
Εκεί η κατάσταση χειροτέρευε και εναέρια πυροσβεστικά μέσα δεν ακούγονταν να πετούν. Τα πυροσβεστικά παίρνουν εντολή να απομακρυνθούν πριν τους εγκλωβίσει η φωτιά και φεύγουν. Ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι και σκέφτηκε: «Είμαστε μόνοι! Ο Θεός να βάλει το χέρι Του».
Ξαφνικά ο ουρανός σκοτεινιάζει. Μπαίνει στο αμάξι του να φύγει. Μπροστά του στην κατηφόρα δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα. Κάνει όπισθεν προς τα καμένα ελπίζοντας να μπορέσει να διακρίνει το δρόμο διαφυγής του. Περνά ανάμεσα σε φλεγόμενα αυτοκίνητα. Φλόγες περνούν από πάνω του. Νιώθει έντονη ζέστη να τον τυλίγει. «Έρχεται το τέλος μου» σκέπτεται, συνεχίζει ωστόσο να προχωρά στα τυφλά έως ότου φτάνει στην Μαραθώνος όπου διακρίνει ένα άσπρο ΙΧ μπροστά του κτυπώντας κάπου-κάπου στο διάχωμα αφού η ορατότητα είναι σχεδόν μηδενική. «Τουλάχιστον δεν θα πεθάνω μόνος» συλλογιέται. Τρία λεπτά διαρκεί η πορεία φρίκης μέχρι που… Ω! του θαύματος ξέφωτο… βλέπει την εκκλησία της Ανάληψης κι εκεί σμίγει με τη θεία του και τη μητέρα και την ανιψιά του που νόμισε ότι έχασε. «Είμαστε απ’ τους τυχερούς» μας λέει, αν και το σπίτι με όλα τα υπάρχοντά τους έγιναν στάχτη.
Η επόμενη μέρα κι όσες ακολούθησαν
Η επόμενη μέρα κι όσες ακολούθησαν, με την οικογένεια να φιλοξενείτε σε σπίτι φίλων, τα δάκρυα πάνω στις στάχτες, την απόγνωση για τον άδικο χαμό τόσων γειτόνων και φίλων, την συνειδητοποίηση της εγκληματικής αδιαφορίας των καθ’ ύλη υπευθύνων, την μη φιλική στάση του δημάρχου Ρ-Π απέναντι στην τραγική κατάσταση που βρέθηκε, ο Ιάσων Κάροου μετατρέπεται σε ένθερμο υποστηριχτή των δίκαιων αιτημάτων των πυροπαθών με αυτόματη μετάλλαξή του σε έντονα πολιτικοποιημένο άτομο.
Βροντοφωνάζει την αγανάκτησή του, συμμετέχει σ’ όλες τις συγκεντρώσεις υπέρ των πυρόπληκτων, παραβρίσκεται στις επισκέψεις-συσκέψεις του τότε πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών της αντιπολίτευσης με κατοίκους των καμένων περιοχών, παρεμβαίνει δυναμικά ζητώντας δικαίωση για τις παραλείψεις που οδήγησαν στο ολοκαύτωμα της 23ης Ιουλίου, κοντράρεται με την δημοτική αρχή και αποφασίζει ότι διεκδικείς το δίκιο σου βασιζόμενος στη συλλογική προσπάθεια με όσους υπέστησαν τα ίδια με σένα δεινά.
Ο χρόνος μετά τη φωτιά
Με αυτά τα δεδομένα στο μυαλό του Ιάσονα γεννιέται η ιδέα δημιουργίας ενός σωματείου που θα εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνο τους πυροπαθείς με σκοπό την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η απόφαση αυτή παίρνει διάσταση κυρίως μετά τη διαπίστωση εκπροσώπησης πυροπαθών από άτομα που ενεργούν προς ίδιον όφελος.
Αμέσως μόλις ο Ιάσων αποκτά συλλογική υπόσταση και δυνατή φωνή που δεν αρέσει στην δημοτική αρχή, αρχίζουν οι διάφορες υπονομεύσεις της προσπάθειάς του με διασπορά ψευδών ειδήσεων σχετικά με την καθαρότητα των προθέσεών του, με παράλληλο σαμποτάρισμα όσων παροχών δικαιούνταν ως πυρόπληκτος.
«Παρακάλεσα, μας λέει, να με βοηθήσει ο δημοτική αρχή ν’ απομακρύνω το βουνό απ’ τα αποκαΐδια που είχαν σχηματίσει βουνό κλείνοντας την πρόσβαση στο μοναδικό τμήμα του σπιτιού που μπορούσα να καθαρίσω ώστε να εγκαταστήσω τα παιδιά και την υπερήλικη μητέρα μου. Μου αρνήθηκε κι αυτό με πλήγωσε.
Στη συνέχεια με κατηγόρησε (ο Δήμαρχος) ότι έχω ιδιωτική ασφάλεια που θ’ αναλάβει την ανακατασκευή του σπιτιού, πράγμα τελείως αναληθές. Διέδωσε ότι έλαβα βοήθημα δύο χιλιάδων ευρώ, παρότι η αλήθεια είναι ότι η μητέρα και τα τρία ανήλικα ανίψια μου πήραν 1700 ευρώ, μερίδιο που δικαιούνταν από δωρεά, μόνο και μόνο για να πλήξει την προσπάθειά μου για την δημιουργία του σωματείου».
Στον αντίποδα τον προσεγγίζει με ιδιοτελή σκοπό όπως αποδεικνύεται στην συνέχεια ο Ανδρέας Βασιλόπουλος καθώς έχει το βλέμμα στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.
«Αρχικά μου υποσχέθηκε να βοηθήσει στην σύνταξη καταστατικού του σωματείου από δικό του δικηγόρο αφιλοκερδώς. Κατόπιν επειδή δεν επέτρεψα να οικειοποιηθεί δικές μου ενέργειες, αφού με κατηγόρησε ανοιχτά, απέσυρε φυσικά και την προσφορά του».
Όλα αυτά αντί να τον αποθαρρύνουν ενίσχυσαν επιπλέον την προσπάθειά του και σήμερα το σωματείο έχει επιτέλους οντότητα, με καταστατικό που συντάχτηκε από δικηγόρο της Ραφήνας με την οικονομική συμβολή των μελών του και ετοιμάζεται για την πρώτη Γενική Συνέλευση που θα γίνει στις 17 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό – Αθλητικό Κέντρο Ν. Μάκρης στις 11 το πρωί.
