Λίγες ημέρες πριν την συμπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία στο Μάτι, οι οικογένειες των θυμάτων, ήρθαν αντιμέτωπες με το μεγάλο “ΟΧΙ” του εισαγγελέα, στην πρόταση του Ανακριτή για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου και την άσκηση κακουργηματικών διώξεων σε βάρος στελεχών της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας.

Ένα μεγάλο “όχι” διότι, όπως υποστηρίζει ο Εισαγγελέας, η αναγκαιότητα δικαιολόγησης του δόλου, έχει κριθεί νομολογιακά, στο ναυάγιο του πλοίου Σάμινα, στο σεισμό της Αθήνας τον Σεπτέμβριο του 1999, στο δυστύχημα στην κοιλάδα των Τεμπών και στη φονική πυρκαγιά στην Ηλεία το 2007!

Ένα μεγάλο “όχι” γιατί δεν προέκυψε κάποιο λογικό κίνητρο ή ιδιοτελής σκοπός.

Ένα μεγάλο “όχι” καθώς οι πυροσβέστες ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φωτιάς και καταστράφηκε η καριέρα τους αμέσως μετά τα τραγικά γεγονότα.

Δύο χρόνια μετά λοιπόν, οι οικογένειες των 102 θυμάτων, ψάχνουν να βρουν το “λογικό κίνητρο” της Εισαγγελικής Αρχής, να απορρίψει την πρόταση άσκησης ποινικής δίωξης για κακουργηματικές πράξεις.

Απάντηση, προς το παρόν, δεν έχουν.

Υποψιάζονται όμως, ότι το κίνητρο αυτό, ακροβατεί στα όρια του παραλόγου, του παράδοξου και του πρωτοφανούς. Είναι βέβαιοι δε, ότι απάντηση θα δοθεί όποιο κι αν είναι το κόστος και όσος χρόνος κι αν χρειαστεί.

Διερωτώνται μόνο, ψάχνοντας το λογικό, πώς είναι δυνατόν να επιχειρείται να δικαιολογηθεί ο δόλος σε μία φονική πυρκαγιά που κόστισε τη ζωή 102 ανθρώπων, με βάση ανόμοια πολύνεκρα ατυχήματα;

Πόσες φορές έχει συμβεί να απορρίπτεται από την Εισαγγελική Αρχή πρόταση της Ανακριτικής Αρχής για άσκηση ποινικής δίωξης;

Πόσα “όχι” έχει πει η Εισαγγελική Αρχή σε ποινικές διώξεις, σε όμοιες ή ανόμοιες καταστάσεις;

Σε πόσα “όχι” πιστεύουν ότι θα σταματήσει να λειτουργεί η μνήμη των συγγενών;

Σε πόσα ¨όχι¨ πιστεύουν ότι θα σταματήσει ο πόνος της απώλειας να δίνει “λογικά” κίνητρα στις οικογένειες και τους κατοίκους του τόπου, να ζητούν την απόδοση της Δικαιοσύνης;

Μήπως τελικά, στη τραγωδία στο Μάτι, τα κίνητρα, όντως δεν είναι λογικά, και ξεπερνάνε ακόμη και τα πιο ευφάνταστα σενάρια;

Μήπως, αντί για λογικά κίνητρα, να αρχίσουμε να ψάχνουμε και να αποκαλύπτουμε τα πραγματικά συμφέροντα;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα ερωτήματα, θα απαντηθούν μόλις αποκτήσουν γνώση και πρόσβαση στα στοιχεία της δικογραφίας, οι πολιτικώς ενάγοντες, και τότε, η μη ποινικώς κολάσιμη έκθεση των υπευθύνων, θα είναι μη αναστρέψιμη και δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί από κανένα λογικό κίνητρο.

Δύο χρόνια μετά, η μνήμη των 102 συνανθρώπων μας είναι πιο ζωντανή, πιο παρούσα και πιο αναλλοίωτη από ποτέ.

Δύο χρόνια μετά, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η θέση του Αριστοτέλη: “Είναι λοιπόν από τη φύση του δούλος, εκείνος ο οποίος, είναι τόσο μόνο μέτοχος της λογικής δύναμης της ψυχής, όσο χρειάζεται για να αντιλαμβάνεται τι είναι και τι δεν είναι λογικό, χωρίς όμως να διαθέτει ο ίδιος, επαρκώς την εν λόγω δύναμη”.

Όσα χρόνια μετά, όσα ΟΧΙ μετά, οι οικογένειες θα τιμούν την μνήμη των αδικοχαμένων αγαπημένων τους και την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Και δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναζητούν την απόδοση της Δικαιοσύνης.

Νίκος Γιαννόπουλος