Ο Αλέξανδρος Ανδρονόπουλος και η Μαρίνα Καρύδα, δύο εθελοντές στο Μάτι και κάτοικοι της περιοχής, συγκλονίστηκαν τόσο από όσα έζησαν το καλοκαίρι του 2018, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη στήριξη των εγκαυματιών, ιδρύοντας τη Salvia, μια οργάνωση που βοηθά όσους επέζησαν να γιατρέψουν τις πληγές τους.
Το iefimerida.gr μίλησε μαζί τους για όλα όσα βίωσαν τόσο εκείνες τις τραγικές στιγμές της φωτιάς, όσο και για τον Γολγοθά που έχει να διανύσει ένας άνθρωπος που επέζησε από τις φλόγες αλλά με πληγές τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή.
Το 2018 βρέθηκαν ξαφνικά με τις φλόγες στην πόρτα τους. Η Μαρίνα Καρύδα προσπάθησε να σωθεί με την οικογένειά της και έζησε τον εφιάλτη στο Μάτι και την απόγνωση την ώρα που η φωτιά έκαιγε τα πάντα στο πέρασμά της: ανθρώπους, ζώα, δέντρα, σπίτια… ο Αλέξανδρος Ανδρονόπουλος έφτασε με τη μηχανή του λίγο μετά για να βοηθήσει όσους συντοπίτες του μπορούσε, μεταφέροντάς τους σε πιο ασφαλή σημεία.
Η μέρα εκείνη άλλαξε τις ζωές και των δύο. Πρώτα ως εθελοντές, και κατόπιν μέσω της οργάνωσης Salvia που ίδρυσαν επισήμως πρόσφατα, έτρεξαν, οργανώθηκαν, πάλεψαν να βρουν πόρους για να στηρίξουν τους εγκαυματίες οι οποίοι επέζησαν από τον εφιάλτη με βαριά τραύματα που θα τους ακολουθούν για μια ζωή, αλλά και τις οικογένειες τους στο πολύ δύσκολο έργο που έχουν σε αυτό το μακροχρόνιο αγώνα τους.
Η Μαρίνα Καρύδα και ο Αλέξανδρος Ανδρονόπουλος, είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα πως όταν οι άνθρωποι δίνουν το χέρι ο ένας στον άλλον, μπορούν να κάνουν, αν όχι θαύματα, τουλάχιστον λίγο πιο ανεκτή την κόλαση μιας τραγωδίας. Πρωτοβουλίες σαν τη δική τους μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω δεν είμαστε ποτέ μόνοι, πως ό,τι κι αν μας συμβεί, όσο κι αν ο πόνος ή απόγνωση μας βρουν από τη μια στιγμή στην άλλη, μπορούμε να υπολογίζουμε στην ανθρωπιά.
Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το ζήτημα των εγκαυματιών πρώτα εθελοντικά μετά την πυρκαγιά στο Μάτι και τώρα ιδρύοντας επισήμως την οργάνωση Salvia;
Είμαστε και οι δύο κάτοικοι στο Μάτι. Η εικόνα δεκάδων ανθρώπων σε θαλάμους του νοσοκομείου, με επιδέσμους σε όλο το σώμα, με ανάγκη φροντίδας ακόμα και για να πιουν νερό και με τους συγγενείς σε απόγνωση, καθώς για τους περισσότερους είχαν καταστραφεί τα πάντα από τη φωτιά, μας συγκλόνισε. Αυτή ήταν η αρχή για να εντοπίσουμε την ανάγκη υποστήριξης που έχει ένας εγκαυματίας και το περιβάλλον του καθώς και το κενό που υπήρχε στη χώρα μας ως προς την κάλυψη των υλικών αποκατάστασης.
Τους εγκαυματίες από το Μάτι, τους καλύψαμε και τους υποστηρίξαμε ως εθελοντές, ενώ την οικονομική τους στήριξη ανέλαβαν ιδιώτες χορηγοί και ιδρύματα. Τρία χρόνια μετά και έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη τόσο των επίσημων φορέων, των γιατρών, όσο και των ωφελούμενων που δεν περιορίζονταν πλέον στους εγκαυματίες από το Μάτι, καθώς και έχοντας αποκτήσει σημαντική εμπειρία στον τομέα της υποστήριξης, θελήσαμε να παραμείνει μια παρακαταθήκη αισιοδοξίας από τις στάχτες του Ματιού και ιδρύσαμε τη SALVIA.
Εξηγήστε μας τη δράση σας. Με τι ακριβώς ασχολείται η Salvia;
Η αποστολή της SALVIA είναι η ελάττωση των φυσικών και ψυχικών ουλών από εγκαύματα στην Ελλάδα και η δράση της έχει 4 βασικούς πυλώνες: 1.την υποστήριξη των εγκαυματιών. 2.την ενημέρωση και την εκπαίδευση για την πρόληψη των εγκαυμάτων 3. Τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης και αποκατάστασης και 4. Τη συνηγορία για τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου κάλυψης όλων των αναγκών.
Η Μαρίνα Καρύδα και ο Αλέξανδρος Ανδρονόπουλος, εθελοντές-κάτοικοι από το Μάτι που ίδρυσαν την οργάνωση Salvia για τη στήριξη των εγκαυματιών.
Ποια είναι τα προσωπικά βιώματα, τα συναισθήματα και οι σκέψεις που σας οδήγησαν εσάς προσωπικά να ευαισθητοποιηθείτε και να δραστηριοποιηθείτε, βοηθώντας σε ένα τόσο σοβαρό και επίπονο θέμα; Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Μ.Κ: Τα παιδιά μου, η μητέρα μου κι εγώ, ήμασταν εκεί την ώρα της φωτιάς. Φύγαμε με δύο αυτοκίνητα προς διαφορετικές κατευθύνσεις και η μία μου κόρη με τη μητέρα μου εγκλωβίστηκαν με το αυτοκίνητό τους. Από τύχη δεν ήμασταν οι ίδιοι νεκροί ή εγκαυματίες.
Η κόρη μου τότε βρισκόταν στο μεσοδιάστημα από δύο σοβαρά χειρουργεία και έχοντας βιώσει η ίδια την αγωνία των νοσοκομείων, καταλάβαινα πόσο δύσκολα ήταν για τους εγκαυματίες και τις οικογένειές τους. Ήταν αυτονόητο να βοηθήσω τους συντοπίτες μας με όποιο τρόπο μπορούσα, αλλά και δε μπόρεσα να μείνω αδιάφορη στη σοβαρότητα των περιστατικών που γνώρισα μετά.
Α.Α: Την ώρα της φωτιάς δεν ήμουν στο Μάτι, αλλά πήγα με τη μοτοσυκλέτα όταν μπόρεσα να μπω και καθώς δεν υπήρχε καμία οργάνωση από το κράτος, μετέφερα στη Ραφήνα, πολλούς φίλους και γείτονες. Οι εικόνες που αντίκρυσα ήταν σαν πολεμικό τοπίο. Οι κάτοικοι μόνοι τους σε απόγνωση, παντού φωτιές, εκρήξεις, καμένα αυτοκίνητα, εγκαυματίες και απανθρακωμένα πτώματα.
Δεν ξεχνιούνται αυτές οι εικόνες. Μετά τη φωτιά, η τοπική κοινωνία αυτο-οργανώθηκε με εθελοντικές δράσεις για την αποκατάσταση των πληγών που άφησε η φωτιά. Μια από αυτές ήταν και η υποστήριξη των δεκάδων εγκαυματιών που υπήρχαν στα νοσοκομεία και με αυτή αποφάσισα να ασχοληθώ εγώ, έχοντας στο μυαλό μου τις εικόνες εκείνης της νύχτας.
Όταν έρχεσαι τόσο κοντά με τον πόνο των ανθρώπων, τι μαθαίνεις για τη ζωή;
Αλλάζει η κοσμοθεωρία σου, αξιολογώντας τι θεωρείς σημαντικό πλέον και συνειδητοποιώντας πως από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να ανατραπεί οτιδήποτε θεωρείς δεδομένο. Ταυτόχρονα, παίρνεις μεγάλα μαθήματα δύναμης και αισιοδοξίας, και στην περίπτωση του εγκαύματος που έχει μακροχρόνια αποθεραπεία, παίρνεις μαθήματα υπομονής.
Παρακολουθώντας όλο αυτό το διάστημα την υπόθεση με το βιτριόλι, ο κόσμος έχει ενημερωθεί για το τι εστί έγκαυμα. Πόσο δύσκολη, απαιτητική και μακροχρόνια είναι η διαδικασία επανόρθωσης ενός εγκαύματος;
Με την Ιωάννα Παλιοσπύρου δόθηκε η αφορμή να ενημερωθεί περισσότερος κόσμος για το έγκαυμα και τις επιπτώσεις του. Η εμπειρία μας δείχνει, πως η νοσηλεία των εγκαυματιών διαρκεί από εβδομάδες έως και πολλούς μήνες, με πολλαπλά χειρουργεία για τα επόμενα έτη μετά τον τραυματισμό. Καταλαβαίνετε βέβαια ότι μετά τις μακροχρόνιες νοσηλείες χρειάζεται ακόμα και κέντρο αποκατάστασης.
Το έγκαυμα δεν είναι τραυματισμός που αφορά μόνο το δέρμα, αλλά επηρεάζει πολλά ζωτικά όργανα του ανθρώπου και μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του ατόμου που θα τον υποστεί. Υπάρχουν περιπτώσεις που οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, επηρεάζει τα αγγεία και δημιουργούνται θρομβώσεις, μπορεί να έχουν καεί μύες και να υπάρχουν κινητικές δυσλειτουργίες. Η καθημερινότητα είναι πολλές φορές δύσκολη, απαιτούνται μακροχρόνιες φυσιοθεραπείες, χρειάζεται να φοράνε πιεστικά ενδύματα σχεδόν όλο το 24ωρο, χρειάζεται συνεχή ενυδάτωση στην περιοχή του εγκαύματος, προκαλείται φαγούρα, δεν μπορούν να εκτεθούν στον ήλιο και είναι απαραίτητη η αντιηλιακή προστασία ακόμα και στη σκιά.
Τα παραπάνω, αφορούν τη λειτουργική αποκατάσταση ενός εγκαύματος, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η ανάγκη και η δυσκολία της αισθητικής αποκατάστασης. Εύκολα κατανοεί κανείς πως αυτή η μακρόχρονη διαδικασία απαιτεί επιπλέον και ψυχολογική υποστήριξη. {https://www.iefimerida.gr}
